Άντριεν Ριτς – Εκείνα τα χρόνια

Εκείνα τα χρόνια

 
Εκείνα τα χρόνια, θα πει ο κόσμος, χάσαμε

το νόημα του εμείς, του εσύ

βρεθήκαμε να έχουμε

ξεπέσει στο εγώ

και το όλο πράγμα έγινε

ανόητο, ειρωνικό, φριχτό

προσπαθούσαμε να ζήσουμε μια προσωπική ζωή

και, ναι, αυτή ήταν η μόνη ζωή

που μπορούσαμε να αντιληφθούμε

 
Όμως τα μεγάλα μαύρα πουλιά της ιστορίας κραυγάζοντας βούτηξαν μ’ ορμή

βαθιά στον προσωπικό μας καιρό

αλλού κατευθύνονταν, μα τα ράμφη τους και τα φτερά πέρασαν

δίπλα στην ακτή, μέσ’ από στίφη ομίχλης

όπου στεκόμασταν, λέγοντας εγώ.

[Μετάφραση: Γιώργος Κυριαζής]