φύσηξε άνεμος και πήρε τη βροχή και πήρε
τον ουρανό κι όλα τα φύλλα
και τα δέντρα μένουν. Νομίζω πως έμεινα κι εγώ
στο φθινόπωρο πολύ καιρό
(και τι έχεις να πεις,
άνεμε άνεμε άνεμε — αγάπησες ποτέ
και σου μάδησε ποτέ το βουβό καλοκαίρι
κανένα λουλούδι από κάπου στην καρδιά σου;
Αχ, τρελέ πατέρα
του θανάτου χόρεψε άκαρδα για μας και ξεκίνα
το στριφογύρισμα του τελευταίου φύλλου στην τελευταία
πνοή του αέρα!)Ας δούμε, όπως έχουμε δει,
την ολοκλήρωση του χαμού……….φύσηξε άνεμος και πήρε τη βροχή
και πήρε τα φύλλα και τον ουρανό και τα
δέντρα μένουν:
τα δέντρα μένουν. Τα δέντρα,
περιμένουν ξαφνικά με φόντο το φεγγάρι.
Leave a Reply