[Πρώτη δημοσίευση: περιοδικό Το Δέντρο.]
Είναι κάτι τέτοιες στιγμές
που ο μπάρμαν πηγαίνει πίσω
και με αφήνει μόνο
που ένα ραδιόφωνο ψιθυρίζει
κάπου ανάμεσα στα ποτήρια
— τέρμα οι έρωτες για μένα —*
που οι δρόμοι αδειάζουν
ολότελα
που ξαφνικά
στις τρεις το μεσημέρι
το βράδυ έχει ήδη αρχίσει
να γεννά
τη σκοτεινιά του.
Στις δέκα θα περπατώ
στην οδό Γιούνιον
ή θα διασχίζω την Κομέρσιαλ
μέσα σε νεροποντή
και κάθε περαστικός
θα είναι εσύ
ή σχεδόν εσύ
πριν γίνει κάποιος άλλος.
*[I’m through with love, τραγούδι των Livingston, Malnec και Kahn, που έχει τραγουδήσει η Μέριλιν Μονρόε]
Leave a Reply